Natalia Aleksiun jest profesorką najnowszej historii Żydów w Graduate School of Jewish Studies, Touro College w Nowym Jorku. Historyczka Żydów Polskich, doktorka historii (UW) i Jewish Studies (NYU). Opublikowała Dokąd dalej? Ruch syjonistyczny w Polsce 1944–1950 (Warszawa 2002) i współredaktorką dwóch tomów „Polin. Studies in Polish Jewry”, z których jeden był poświęcony pamięci Zagłady (t. 20), drugi zaś historiografii żydowskiej w Europie Wschodniej (t. 29). Opublikowała również krytyczne wydanie Zagłady Żydów żółkiewskich Gerszona Taffeta (Warszawa 2019). Jej książka Conscious History: Polish Jewish Historians before the Holocaust ukazała się w 2021. Przygotowuje tom „Polin” na temat żydowskiego dzieciństwa oraz monografie o doświadczeniu Żydów ukrywających się w Galicji Wschodniej i o tzw. aferze trupiej w Europie Środkowo-Wschodniej. Wraz z Karoliną Szymaniak redaktorka naczelna „East European Jewish Affairs”. W roku akademickim 2021-2022 jest senior research fellow w Polish Institute of Advanced Studies w Warszawie, a od stycznia 2022 r. będzie zajmowała profesurę Harry Rich Professor of Holocaust Studies na University of Florida.
Adiunktka w Instytucie Historii PAN, absolwentka historii (z specjalizacją historii i kultury Żydów) UW, stypendystka Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, YIVO w Nowym Yorku i Uniwersytetu w Lipsku. Autorka książki „Kupcy arendarze, rzemieślnicy. Różnorodność zawodowa Żydów w Wielkim Księstwie Litewskim w XVII-XVIII w., Warszawa 2018. Interesuje się historią nowożytną Żydów i kontaktów chrześcijańsko-żydowskich.
Etnolożka, specjalistka w dziedzinie antropologii pamięci i relacji polsko-żydowskich. Autorka artykułów i rozprawy doktorskiej o pamięci indywidualnej i zbiorowej Żydów mieszkających na Dolnym Śląsku po II wojnie światowej. Zawodowo i prywatnie związana z polskimi Żydami, którzy Polskę opuścili po antysemickiej kampanii z 1968 roku. Przez wiele lat prowadziła zajęcia w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW. Współredaktorka tomu „Antropologia wobec dyskryminacji”. Wieloletnia pracowniczka Muzeum POLIN, koordynująca projekty antydyskryminacyjne, zarządzająca zespołem muzealnych przewodników i koordynująca program wydarzeń rocznicowych Marca ’68.
Literaturoznawczyni, pracownica Centrum im. Mordechaja Anielewicza na Wydziale Historii UW. Zainteresowania badawcze: polsko-żydowskie pogranicze kulturowe w XIX i XX wieku. Autorka i współredaktorka publikacji poświęconych polskojęzycznej literaturze i kulturze żydowskiej, a także monografii: Tożsamość i ideologia. Literatura polsko-żydowska wobec syjonizmu (2020).
Adiunktka Instytutu Historycznego UW, absolwentka historii ze specjalnością judaistyka i kulturoznawstwa ze specjalnością studia bliskowschodnie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończyła również studia tłumaczeniowe. Pasjonuje ją m.in. historia społeczna Żydów w dwudziestoleciu międzywojennym oraz historia społeczna Izraela. Zajmuje się tłumaczeniami z języka jidysz.
Pracuje w Instytucie Judaistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Zainteresowania badawcze: status prawny Żydów w okresie nowożytnym, żydowski samorząd terytorialny, stosunki chrześcijańsko-żydowskie, szczególnie zagadnienie konwersji.
Publikacje: Sejmy i sejmiki szlacheckie wobec Żydów w II połowie XVII wieku, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1994; Żydzi w dobrach prywatnych. W świetle sądowniczej i administracyjnej praktyki dóbr magnackich w wiekach XVI-XVIII, Kraków 2002; Rodziłem się Żydem… Konwersje Żydów w XVII-XVIII wieku, Kraków 2015.
Publikacje źródłowe:
Żydzi polscy 1648-1772. Kraków 2001; Materiały źródłowe do dziejów Żydów w księgach grodzkich dawnego województwa krakowskiego z lat 1674-1696, Kraków 1995-2009; Sejm Czterech Ziem. Źródła, [wraz z J. Goldbergiem], Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2011; Żydowski samorząd ziemski. W Koronie XVII-XVIII w. Źródła, [wraz z P. Zarubinem] Kraków 2019.
Historyk i literaturoznawca, adiunkt w Instytucie Badań Literackich PAN, członek Zespołu Badań nad Literaturą Zagłady oraz redaktor rocznika „Narracje o Zagładzie” (UŚ). Jego zainteresowania naukowe obejmują prozę polską wobec Zagłady, antropologię literatury, historię historiografii XX wieku ze szczególnym uwzględnieniem historiografii Holokaustu. Autor książek Wspomnienia obozowe jako specyficzna odmiana narracji historycznej (Kraków, 2006) oraz Opowiedzieć Zagładę. Polska proza i historiografia wobec Holocaustu (1987-2003), (Kraków 2013). W 2016 roku visiting professor na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.
Opis w terminie późniejszym.
Literaturoznawczyni, tłumaczka, pracowniczka naukowa Katedry Judaistyki im. Tadeusza Taubego Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się poezją żydowską i kulturą jidysz, a szczególnie twórczością kobiet. Jest autorką monografii: Jung Wilne – żydowska grupa artystyczna oraz Kol isze – głos kobiet w poezji jidysz (od XVI w. do 1939 r.) oraz redaktorką tomów: Nieme dusze? Kobiety w kulturze jidysz oraz Mykwa – rytuał i historia. Z Karoliną Szymaniak i Bellą Szwarcman-Czarnotą przygotowała tom: Moja dzika koza. Antologia poetek jidysz. Od 2017 r. redaguje serię Żydzi. Polska. Autobiografia.
Historyk sztuki, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Od lat zajmuje się sztuką i kulturą żydowską. Autorka licznych artykułów i publikacji, w tym książki Między Ziemiańską a Montparnassem. Roman Kramszyk (Warszawa 2004). Pracowała w Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, gdzie była kuratorką wielu wystaw, m.in.: „Maurycy Trębacz 1861-1941” (1993); „Artur Markowicz 1872-1934. Wystawa monograficzna” (1995); „Roman Kramsztyk (1885-1942)” (1997); „Przyjaciele. Simon Mondzain, Jan Hrynkowski, Władysław Zawadowski” (1999); „Nasi starsi bracia. Malarstwo, grafika i rysunki z kolekcji Żydowskiego Instytutu Historycznego” (2001). Od 1999 roku pracuje w Muzeum Historii Żydów Polskich, obecnie jako Kurator Zbiorów.
Historyczka idei, historyczka literatury XIX i XX w. Obecnie zajmuje się również problematyką gender i queer, jest kierowniczką Zespołu Badań Genderowych Archiwum Kobiet IBL PAN oraz studiów podyplomowych Gender Studies IBL PAN i Podyplomowych Studiów Polsko-Żydowskich IBL PAN.
Biogram w późniejszym terminie.
Biogram w terminie późniejszym.
Judaistka, historyczka sztuki, adiunktka w Instytucie Judaistyki UJ. Zajmuje się historią społeczną i religijną Żydów w Europie Środkowej w XIX w., szczególnie na obszarze Galicji. Jest autorką książki Modlili się w Templu. Krakowscy Żydzi postępowi w XIX wieku. Studium społeczno-religijne.
Historyk, badacz kultury żydowskiej, tłumacz związany z Instytutem Judaistyki UJ. Interesuje się chasydyzmem, szeroko rozumianą literaturą jidysz, a także przemianami społeczności aszkenazyjskiej od XVIII do XX w., ze szczególnym uwzględnieniem tzw. kultury ludowej. Doktorat poświęcony wierzeniom i praktykom Żydów na temat zdrowia obronił w 2014 roku, a rok później wydał monografię Żaba pod językiem poświęconą temu zagadnieniu (wydanie w języku angielskim 2021). Jest autorem artykułów naukowych w językach polskim i angielskim. Obecnie współpracuje przy projekcie Kanon literatury wspomnieniowej Żydów polskich (pod kierunkiem dr hab. Joanny Lisek) oraz przygotowuje własny projekt poświęcony starości i instytucjonalnej pomocy osobom starszym w łonie społeczności Żydów polskich.
Historyczka, specjalizująca się w historii Żydów w Polsce i stosunków polsko-żydowskich w XIX i XX wieku; pracowała na Instytucie Historycznym UW (1991-2013), Muzeum Polin (2014-2016), ŻIH (2016-2023); wykładała na Notre Dame University (2004/2005), Potsdam Universität (2014) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim (2016/2017); laureatka Nagrody im. Hirszowiczów; autorka m.in. Państwo w państwie? Autonomia narodowo-kulturalna w Europie Środkowowschodniej w XX wieku (2000); Kłamstwo krwi. Legenda mordu rytualnego na ziemiach polskich w XIX i XX wieku (2011); Żydzi i Piłsudski. Wybór źródeł do historii stosunków polsko-żydowskich w okresie międzywojennym (2021).
